သတ္ပံုမွားျခင္း

ဟုတ္ကဲ့...ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အျခစ္မ်ား ။ အဲ့လို ဆိုေတာ့ ေတြးၾကည့္ပါအံုးဗ်ာ။ အဲ့ဒါကို ဘယ္လို သတ္မွတ္ ခံစားမလဲေနာ္။ ပါးစပ္ကေန ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရည္းစားေတြ...ခ်စ္သူေတြကို ဆိုတယ္လို ့ ထင္မွာဘဲဗ်...။ တကယ္လည္း ဟုတ္ခဲ့ခ်င္ပါရဲ့။ ႏို ့တဲ့.....ကြ်န္ေတာ့္အတြတ္ အထက္ဆံုးပါ အတုိင္း သတ္ပံု မွားေလ၏။ ဆရာမ ေပးတဲ့ ၾကက္ေျချခစ္။ ကြ်န္ေတာ့္ အတိတ္ရဲ့ ရခဲ့တဲ့ အမွားျခစ္မ်ား....အျခစ္မ်ား...အျခစ္မ်ား...။ ကိုယ္ေျပာတဲ့အတိုင္း၊ လုပ္လိုက္တဲ့အတိုင္း သူက လိုက္ျဖစ္ခြင့္မေပး၊ ကြ်န္ေတာ္ အသံထြက္ မွန္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ ့က သတ္ပံု မွားေရးသည္။ ေျပာရအံုးမယ္..သိလား။တစ္ခါတုန္းကေပါ့...သိပ္မၾကာေသးခင္ေလးတုန္းကမွပါ။ ကြ်န္ေတာ္ မဟာျမိဳင္ကေန ဆင္းလာေတာ့ လမ္မွာ ေငြ တစ္ရာတန္ေလးတစ္ရြက္ အလိပ္ေလးအတိုင္းေတြ ့ေတာ့ ေကာက္မိပါတယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တစ္ေနရာ မွာ လွမ္းျမင္မိေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသူ တစ္သိုက္ (ထင္ပါရဲ့)။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာေကာက္သည္ကို စိတ္၀င္စားသေယာင္ ၾကည့္ၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ...ခပ္တည္တည္ေနရင္း .... ေဆာက္တည္ရာ ရွာရင္း ...အက်ၤီအိတ္ကပ္ထဲ က ေဆးလိပ္တိုေလး..အသာထုပ္ျပီး မီးညွိမိပါတယ္။ ကေလးမေလး တစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္ အျဖတ္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို အံ့ၾသသလို ၾကည့္ျပီး ေျပာတယ္ဗ်ာ... "ေအာင္မေလးေတာ္... ေဆးလိပ္ ေကာက္ေသာက္တာေတာ့" တဲ့။ ဘုရားစူးရေခ်ရဲ့ဗ်ာ။ တကယ္ပါ။ လမ္ေပၚက ေဆးလိပ္ကို ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါမွ် ေကာက္မေသာက္ဘူးပါ။ သူတို ့ တစ္သိုက္ကေတာ့ လြယ္အိတ္တစ္လံုးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ကို အံ့ၾသသလို ၾကည့္သြားၾကသည္။ မတတ္ႏိုင္ပါ။ ဟန္ကိုယ့္ဖို ့ ...ဆိုလို ့ေဆးလိပ္ေလးေသာက္ျပီး ဟန္လုပ္မိမွ ပို ဆိုးပါေရာဗ်ာ။
ရန္ကုန္ကိုေရာက္ခါစတုန္းကလည္း ကြ်န္ေတာ္ အညာသား သားေရဖိနပ္ကို ႏွေမ်ာမိရာမွ စီးေလ ့ မရွိေသာ ေဖာ့ဖိနပ္ကို စီးမိရာတြင္ .....ဘတ္(စ္)ကား ေပၚအတတ္... ေခ်ာ္က်မည္ စိုးသျဖင့္ ဖိနပ္ခြ်တ္တတ္ရာ စပယ္ယာခမွ်ာ အားနာလြန္းလွေသာ ေလသံျဖင့္...စီးပါ...ညီေလး..စီးပါ..စီးလို ့ရပါတယ္...သူမ်ားေတြလည္း စီတယ္တဲ့..။ ကားေပၚမွ ျမိဳ ့ၾကီးသားမ်ားက ေဘးဖယ္ေပးၾကေလ၏။ ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း အားနာသေယာင္ သူ ့ကားေပၚ ဖိနပ္ စီးခဲ့ရေလသည္။ သူမ်ားေတြကို ျပန္ေျပာမိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကပဲ မွားေနသေလာ...သူတို ့ ဟားတိုက္ရယ္ၾကသည္။ ထို သို ့ထို သို ့မ်ား.... ကြ်န္ေတာ့္မွာ အခဲမေၾကရင္း....။
တစ္ေန ့ကမွ သတ္ပံုမွား စာတစ္ေစာင္ကို ဖတ္မိသျဖင့္ ...။ ထပ္မံျဖန္ ့ခ်ိလိုက္ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ဆီကုိ ဘယ္သူ က ပို ့လိုက္သည္ မသိပါ။ email တစ္ေစာင္ကို froward ပို ့ထားပါသည္။ ၂၀၀၈ ေရာက္ေနတာ ဘယ္လို သိႏိုင္လဲတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းစဥ္ကို စိတ္၀င္စားတာနဲ ့ attach file ကို ဆြဲ ခ် ထားလိုက္ ပါတယ္။ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့။ အေတာ္ေလးၾကာမွ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ အလုပ္မ်ားေနတာလဲ ပါပါရဲ့။ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ သူ ေျပာတာက ဒီလိုပါတဲ့။
၂၀၀၈ ေရာက္ေနတာ ဘယ္လို သိႏုိင္လဲ။
၁။သင္ဟာ မိုက္ခရုိေ၀့ဇ္ မီးဖိုမွာ ေယာင္ျပီး password ရိုက္ထည့္မိေနမယ္။
၂။ ဖဲကို တကယ့္ဖဲခ်ပ္နဲ ့မေဆာ့တာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာသြားျပီ။
၃။ မိသားစု သံုးေယာက္ကို ဆက္သြယ္ဖို ့ ဖုန္းနံပါတ္ ၁၅ ခုရွိေနမယ္။
၄။ ခံုခ်င္းကပ္ရက္ အလုပ္လုပ္တဲ့လူကို ေျပာစရာရွိရင္ အီးေမးလ္ပို ့တယ္။
၅။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ဳိ့ အမ်ဳိးတစ္ခ်ဳိ့နဲ ့အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားရျခင္းက သူတို ့မွာ အီးေမလ္လိပ္စာ မရွိလို ့။
၆။ ကားကို ဂိုေဒါင္ထဲထိုးရပ္ျပီး အိမ္က လူေတြကို ၀ယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြ လာကူသယ္ေပးဖို ့ မိုဘုိင္း ဖုန္းနဲ ့လွမ္း ေခၚမယ္။
၇။ တီဗီမွာ လာသမွ် ေၾကာ္ျငာေတြေအာက္မွာ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္ လိပ္စာပါေနတယ္။
၈ ။ သင့္ဘ၀ရဲ့ ပထမ ၁၀ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္မွာ သင္နဲ ့အတူတူမရွိခဲ့တဲ့ hand phone အိမ္က အထြက္မွာ ပါမလာတာနဲ ့သင္ဟာ ထိတ္လန့္ သြားျပီး ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး အျမန္ျပန္ယူေတာ့တာဘဲ။
၁၀။ အိပ္ရာက ႏိုးလာတာနဲ ့ေကာ္ဖီမေသာက္ခင္ အင္တာနက္ေပၚတတ္တယ္။
၁၁။ တဖက္လွည့္ျပီး စျပံဳးေတာ့မယ္။
၁၂။ ဒါကို ဖတ္ျပီး ေခါင္းျငိမ့္ျပီး ျပဳံးေနျပီ။
၁၃။ ပိုဆိုးတာက သင္ဒီမဲ့ေဆ့ခ်္ကို ဘယ္သူ ့ကို forward လုပ္မလဲ စဥ္းစားေနျပီ။
၁၄။ အလုပ္မ်ားလြန္းလို ့ဒီစာမွာ နံပါတ္ ၉ မပါတာေတာင္ မသိဘူး။
၁၅။ အမယ္....နံပါတ္ ၉ တကယ္မပါဘူးလာဆိုျပီး အေပၚက စာေၾကာင္းကို ျပန္ဖတ္ေနတယ္။
...................ေျပာပါတယ္။ ၂၀၀၈ ေရာက္ေနတယ္လို ့။...............
ကြ်န္ေတာ္ အျပင္က ျပန္လာတာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ သူေျပာသလိုဘဲ အလုပ္မ်ားေနတာ မွန္ပါရဲ့။
ဒီစာေတာင္ ခ်က္ခ်င္း မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးေလ..။ မီးလာေသာ္လည္း အားအားယားယား အလုပ္နားေနသျဖင့္
သာ ....ဖတ္မိခဲ့။ ဒါနဲ ့ေနပါအံုးဗ်၊ မိုက္ခရိုေ၀့ဇ္ မီးဖိုတဲ့...။ အဲ့မီးဖိုက လွ်ပ္စစ္မီး ႏွင့္ သံုးသည္လား....ဘယ္သို ့
လိုအပ္သနည္း ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ မသိပါ။ မိုက္ခရုိေ၀့ဇ္ မီးဖို ဆိုသည္ကိုေလ ...။ လွ်ပ္စစ္မီးသည္လည္း အျမဲမရွိ။
တစ္ရက္ျခား လာေပးသည္ကိုပင္ ေက်းဇူး တင္လွပါသည္။ လွ်ပ္စစ္ မရွိလ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို ့မီးေသြးမီးဖို သံုးရပါသည္။
အဲ့ မိုက္ခရုိေ၀့ဇ္ မီးဖိုဆိုသည္ကို မျမင္ဖူးတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ထမင္းေပါင္းအိုးကိုေတာ့ သိပါသည္။ ရင္ႏွီးပါသည္။
ထိုသို ့ပစၥည္းမ်ားေလာ....။
ဖဲကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အျပင္မွာ မေဆာ့ျဖစ္တာ ၾကာပါျပီ။ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္လည္း မေဆာ့ျဖစ္ေတာ့ပါ။ အလုပ္မ်ားလြန္းေနသျဖင့္ လို ့ေျပာျပန္ရမည္ လည္း မဟုတ္ေသး...။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္သို ့ေျပာရမည္နည္း။ ၀ါသနာ သိပ္မပါလွတာက တစ္၀က္ႏွင့္ ေက်ာင္းဆက္မတတ္ျဖစ္ေတာ့လို ့လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
ေနာက္ျပီး တယ္လီဖုန္းတဲ့....။ ဘယ္ကလာ..ဖုန္းတစ္လံုးရဲ့တန္ဖိုးက နည္းတယ္မွတ္လို ့...။ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး မိသားစုကို ဆက္သြယ္ဖို ့ဖုန္း၁၅ ခုရွိေန ႏိုင္မလဲ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေျပာလို ့ရတဲ့ ဖုန္းတစ္လံုးက .....၁၇-သိန္းမွ သိန္၂၀ၾကားေလာက္ က်သည္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ဘက္တြင္ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ တစ္ေန ့၀င္ေငြက အမ်ားဆံုး မွ ပ်မ္းမွ် ၁၅၀၀က်ပ္ႏွင့္ ၂၀၀၀က်ပ္ ၾကားထဲ ရယ္။ ဘာမွ်မစားဘဲ စုမယ္ဆိုရင္ေတာင္...။ မျဖစ္ေသးပါ...။
ေမာ္ေတာ္ကား ေစ်းႏွဳန္းကို လူၾကီးမင္းသိပါေလစ....။တစ္လ ...တစ္လ....စားေသာက္စရိတ္ ကုန္က်ေငြကို
လူၾကီးမင္း သိပါေလစ....။ လူအမ်ားစုအတြတ္ တယ္...မလြယ္လွပါ...။
လုပ္ျပန္ျပီ...။ခံုခ်င္းကပ္လ်က္ က သူငယ္ခ်င္းကို တစ္ခုခုေျပာဖို ့ အီးေမးလ္ပို ့မယ္တဲ့...။ အထက္ပါအခ်က္မ်ား ကြ်န္ေတာ့္ ဆီတြင္ေတာ့ မရွိပါ။
တီဗြီီကို မၾကည့္ျဖစ္တာၾကာေတာ့ ေၾကာ္ျငာေတြမွာ ၀က္ဆိုက္ လိပ္စာ ပါမပါေတာ့ မသိဘူးဗ်...။
အိပ္ရာက ႏိုးလာတာနဲ ့ေကာ္ဖီမေသာက္ခင္ အင္တာနက္ေပၚ တတ္တယ္တ့ဲ။ အိပ္ရာက ႏိုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သတိရတာ.... ထမင္းၾကမ္းေတြက ေၾကာ္လို ့မွ ေကာင္းပါ့အံုးမလားလို ့ရယ္ပါ...။ အင္တာနက္ဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ဆီမွာ ညၾကီးနက္မွ ခ်ိတ္လို ့ရတာမို ့...မနက္ေစာသံုးဖို ့ဆိုတာ ျဖစ္တန္ခဲ့ဘိေလျခင္း။
အဲဗ်ာ ....နံပါတ္ ၉ မပါတာ ကြ်န္ေတာ္လည္း မသိခဲ့ပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ သူေျပာတာ အဲ့တစ္ခုေတာ့ မွန္တယ္။ ႏို ့တဲ့ သူေျပာသလို ျပန္ျပီးဆန္းစစ္ဖို ့သတိမရ....။ မွားယင္လဲ မွားေပမေပါ့...။ ဒီတစ္ခါတည္းမွ မဟုတ္ခဲ့တာကို ဗ်ာ..။ ဗမာျပည္သားဘဲေလဗ်..။ ခပ္တည္တည္ႏွင္ ့မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္ခဲဲ့ပါျပီ။
ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ဒီစာကို ဖတ္ျပီး မျပံဳးႏိုင္ပါ....။ အခါခါသက္ျပင္းေတြ ခ်ရင္း...။ လူေတြ..လူေတြ...ဒီစာအတိုင္း လူေတြ ရွိႏိုင္ပါရဲ့...။ ႏို ့တဲ့...ႏို ့တဲ့.....။ အခု ကြ်န္ေတာ့္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္း အမ်ားစု (အားလံုးေလာက္နီးနီး) ဆိုလ်င္ အင္တာနက္ဆိုတာ မေျပာႏွင့္ ။ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာကို မေျပာႏွင့္...။ ေမာ္ေတာ္ကားဆိုတာ ၁၀၀ တန္ဘတ္(စ္) ၂၀၀ တန္ဘက္(စ္) ေရြးျပီးစီးရင္း.... တစ္ေန ့စာ မိသားစု ဘ၀ လံုေလာက္ရံုရယ္....။
၂၀၀၈ ရဲ့ ထူးျခားသတင္းမ်ားကေတာ့ ....
၁။ အခ်ဳိ ့ရြာမ်ားတြင္ ထမင္းအိုးအား အေစာင့္ႏွင့္ ခ်က္ေနရျခင္း...
၂။ မေစာင့္လ်င္ ...အုိးအား ခ်န္ထားျပီး၊ ထမင္းမ်ားအား...ယူသြားတတ္ၾကျခင္း....
၃။ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားစု အလုပ္ရရန္ ႏိုင္ငံျခား ထြက္သြားၾကျခင္း...
၄။ ဘတ္စ္ ကားခမ်ား ေစ်းတတ္သြားျခင္း....
၅။ ညဘက္မီးလာခ်ိန္ ေနာက္က်သြားျခင္း.....
၆။ ထန္းလ်က္ေစ်းက်သျဖင့္ ထန္းသမားမိသားစုမ်ား က်ပ္တည္းျခင္း....
၇။ နာဂစ္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္း ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကျခင္း....
၈။ ရန္ကုန္တြင္ ေရရွားသည္ကိုၾကံဳေတြ ့ရျခင္း....
၉။ ကြ်န္ေတာ္ လမ္းေလ်ွာက္ရင္း ေငြ ၅၀၀ က်က်န္ခဲ့ျခင္း....
၁၀။ ငါဆယ္တန္၊ တစ္ရာတန္ ၊ ႏွစ္၇ာတန္မွ စျပီး သူ ့ေအာက္တန္ဖိုးရွိ ေငြစကၠဴအမ်ားစုမွာ အစုတ္အျပဲမ်ားသာ မ်ားလာျခင္း..
ထပ္ေျပာရင္ သပ္ပုံမွား...ျဖစ္ရပ္မွားေတြက အမ်ားၾကီးမို ့ တန္ျပီဗ်ာ.....မေျပာေတာ့ဘူး...ေတြ ့ျဖစ္မွ ပီပီသသ လိုက္ျပေတာ့မယ္...။