သိလား။ကြ်န္ေတာ္သည္ေန့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားထိုင္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးလည္း ေရာက္ေနတာ ေတြ ့တယ္။ သူတို့လည္း ေရာက္ေနၾကတယ္။ကြ်န္ေတာ္ကို သူ တို ့အပူေတြစံုလို ့ေျပာလိုက္ၾကတာ။တကယ္ကို စံုလို ့။ အခ်ဳိ ့ကအိမ္ေထာင္သည္။အခ်ဳိ့ကလူပ်ဳိ။အိမ္ေထာင္သည္ကတစ္မ်ဳိး ညည္းသလုိ ...လူပ်ဳိ ကလည္း မရုိးရေအာင္ ညည္းျပပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ညစ္လို့ေအးေအး လူလူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေနခ်င္လို ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ကာမွ ပိုဆိုးေနပါလားေပါ့။ကြ်န္ေတာ္သူ တို ့ေျပာတာေတြ ကို နားေထာင္ေပးတယ္။အိမ္ေထာင္သည္ သူငယ္ခ်င္းက ယူထားတာမွ သိပ္မၾကာေသးဘူး။သူတို ့ခိုးေျပးတုန္းက ရန္ကုန္ကိုလာတာ။ကြ်န္ေတာ္လည္းရွိတယ္။သူတို့ကေပ်ာ္လို့။ကြ်န္ေတာ္တုိ့က အိပ္စရာရွာ...ေနရာမရွိ ရင္ ေန ့ခင္းဘက္ အျပင္မွာ အခ်ိန္ကုန္။သိလား။အဲ့တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ ့ကို အေဒၚ က အားက်လားတဲ့။တကယ္လို ့ ကြ်န္ေတာ္ မဂၤလာေဆာင္ရင္ သူ ဆြဲျပီးသာ ထဲက ႏွင္းဆီပြင့္ ပန္းခ်ီ လက္ေဆာင္ေပးမယ္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ ေၾကာက္ပါတယ္ ႏွင္းဆီပြင့္ကို ။သူ က အျမင္လွပါတယ္။ အနံ စူးပါတယ္။အဲ လွလို မ်ားေတာ ့ သူ ကို ထာ၀ရ ပိုင္ထားဖို ့ ပန္ခ်ီဆြဲျပီး ယူထားမယ္ လို ့မ်ား သြားစိတ္မကူးေလနဲ ့။သူ ့မွာက အခ်ဳိ ့မျမင္ ရတာေတြရွိေသးတယ္။တကယ္ကို ပရိယာယ္မ်ားတယ္ သိလား။လက္ေတြ ့ဆဲြ ဖူးမွသိမယ္။ဟိုထဲ ၀င္သြားသလို ....သည္ထဲ ၀င္သြားသလို ...။ပြင့္ဖတ္ေတြက တကယ္ကို ပရိယာယ္ ၾကြယ္ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္ မိန္းမခုိးလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို အဲ့ဒါ ေျပာျပတယ္။သူက အဲ့လို ေျပာေတာ့သိပ္ၾကိဳက္တာ မဟုတ္ဘူး။
သည္ေန ့ေတြ ့ေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ေျပာတယ္။ သူ မမွတ္မိဘူး။ထားပါ။လူပ်ဳိေတြကလည္း ညည္းလိုက္တာ။ သူတို ့အလုပ္ေတြ....နဲ ့ရည္းစားေတြ အေၾကာင္း။ကြ်န္ေတာ္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ေျပာျဖစ္တယ္။
တစ္ခါတုန္းကေပါ ့လို ့စ လိုက္တာေပါ ့။ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး ႏွင့္ သီလရွင္တစ္ပါး ႏွင့္ ဖိုးသူေတာ္တစ္ေယာက္ ကစိတ္ညစ္လို့ေသခ်င္တယ္ဆိုျပီးလွည္းလမ္းမွာတန္စီျပီးအိပ္ေနေရာတဲ့။စပါးတင္လွည္းတစ္စီးလာေတာ့.....ဘုန္းၾကီး၊သီလရွင္ နဲ့ဖုိးသူေတာ္တို ့က သူ ့ကို အရင္ ၾကိတ္ျပီးအရင္ဆံုးသတ္ေပးပါ ...လုိ ့ေနရာလု ေနၾကေရာတဲ့။ လွည္းသမားက လည္း ဘယ္သူ ့ကို ဦးစားေပးရမယ္ မသိေတာ့ ။ဘာလို ့ေသခ်င္တာတုန္း ေမးတယ္တဲ့။ သူ တို ့က ေသာကေတြ ၊ အပူေတြ ....မ်ားလြန္းလို ့ပါေပါ့။ဖိုးသူေတာ္က သူ ့အပူေတြကို ေျပာတာေပါ ့။အဲ့မွာ သီလရွင္ ႏွင့္ဘုန္းၾကီး ကလည္းေျပာတာေပါ့။သူ ဟာနဲ ့သူေတာ့ဟုတ္ေန တာဘဲ ။ဘယ္ သူ ့ကို ဦးစားေပး ရမယ္ မသိေတာ့ လွည္းသမားက လက္ေတြ ့စမ္းမယ္ဆို ျပီး အားလံုးကိုေျပာသတဲ့။အားလံုးက အစမ္းခံဖုိ ့အသင့္ေပါ ့။လွည္းသမားက ...စပါးတစ္ဆုပ္ကို ယူျပီး ဖိုးသူေတာ္ ဗိုက္ေပၚတင္ ျပီး ပထမ စမ္းတယ္တဲ့။စပါးေတြက တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ နဲ ့အခြံ ့ေတြ ကြ်တ္ကုန္ေရာတဲ့။ ဟုတ္ပါျပီ ...ဖိုးသူေတာ္ ပူတာမွန္တယ္ေပါ ့။ေနာက္ သီလရွင္ ....။သူ ့လည္း ပူတာဘဲ။သူ အလွည္ ့မွာ ေပါက္ေပါက္ေတြ ျဖစ္ကုန္ သတဲ ့။ သူလည္း ပူတာပါဘဲ။ဘုန္းၾကီးအလွည္ ့.....ဘုန္းၾကီးဗိုက္ေပၚက် စပါးေတြက ေရကရာ ကိုျဖစ္ေရာတဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ ေျပာျဖစ္တယ္။စမ္းၾကည့္လုိ ့ရရင္ ငါ ့ဆီကို စပါးေတြ ပို ့လိုက္ပါ ကေရကရာ စားရတာေပါ ့လို ့.....။သူတို ့ရယ္ျပီး ျပန္သြားေလရဲ ့။တကယ္ပါ။ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခါတစ္ေလ အေတာ္ေလး စိတ္ဆိုး စိတ္ညစ္ပါတယ္။ေတြ ့မွ ေျပာရအံုးမယ္။
ကေရကရာ ႏွစ္ပြဲရတာေပါ ့ေနာ္။
No comments:
Post a Comment