ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ေတာ့ မဆိုင္ဘူးေနာ္။ ၾကိဳေျပာတာပါ။ေျပာျပမယ္။ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းတတ္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္
တို ့ေက်ာင္းစားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ္တို ့သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး အျမဲထိုင္ေလ့ရွိပါတယ္။ဆိုင္ရွင္ေတြ က ဆိုင္မွာ ဘဲ အိပ္ ဆိုင္မွာဘဲစား။ကြ်န္ေတာ္တို ့ႏွင့္ အေတာ္ေလး ရင္းႏွီး ပါတယ္။သူ တို ့မွာ ၅-၆ ႏွစ္ေလာက္ ကေလး ေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို ့က ေက်ာင္းတတ္လာရင္ အဲ့ဆိုင္မွာ ဘဲ စု ၊အဲ့ဆိုင္မွာ ဘဲ စား၊ အဲ့ဆုိင္မွာဘဲ စကားေျပာ။အတန္းထဲ သိပ္၀င္ျဖစ္တယ္လို ့မရွိေပမယ့္ ေက်ာင္းေရာက္ရင္ အဲ့ဆိုင္ကို ေတာ့ ေရာက္ရပါတယ္။မုန္ ့ေလးပါလာရင္ ကေလးကို ေကြ်း။ကေလးကလည္းခ်စ္စရာေလး။အေဖ၊အေမ က သိပ္ေခ်ာ
လွသည္မဟုတ္ေပမယ့္ ကေလးကက် အေတာ္ေလး ခ်စ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ လွသည္။
ၾကည္ေတာက္ေနေသာ မ်က္၀န္း၊သြယ္လွ က်နေသာ မ်က္ႏွာက်၊ ေျဖာင့္စင္းေသာ ႏွာတံႏွင့္ အဆင္ေျပေျပ လွ ပါဘိ။ကြ်န္ေတာ္တို ့ေရာက္ရင္ လည္း အားၾကီး သိ။ကြ်န္ေတာ္တို ့၀ိုင္း နားမွာဘဲေနေလ့ရွိပါတယ္။သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္က မုန္ ့ေကြ်းရင္း ေျပာတတ္တဲ့ စကားကို သတိရမိတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို ့ ကေလးကို မုန္ ့ေလးေတြ
ေပးတဲ့အခါေတြမွာ
….ကိုၾကီးကိုခ်စ္လား၊ဦးဦးကို ခ်စ္လား….ေပါ့။ ကေလးက ျပန္ေျဖတယ္။ ခ်စ္တယ္။ ခ်စ္တယ္ တဲ့။ အဲ့မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေျပာတယ္။ ေအးေနာ္ ညည္းၾကီးေတာ့ရင္ လည္း သည္လို ဘဲေျပာရမွာေနာ္တဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္။ သူေျပာတာကို…။ ကြ်န္ေတာ္ တို ့က အဲ့အခ်ိန္တုန္းက ၂၂-၂၃ ။
ဘယ့္ႏွယ့္….. ကေလးေလးကိုေပါ့။
သည္လို….သည္လို ေနလာရင္း….. ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းျပီးလုိ ့..ႏွစ္ေတြၾကာ။ ေက်ာင္းမွာကလည္း ကြ်န္ေတာ္က ေက်ာင္းမမွန္။ ပိုး မလို ့စဥ္းစားလိုက္ သူမ်ားေနာက္ ပါသြားလိုက္။ အဲ့သလို ျဖစ္ျပီးသကာလ လို ့ဆိုရ
မလားဘဲ။ ယေန ့အထိ…..။ ေျပာေတာ့ ဦးေလးတစ္ေယာက္ ေျပာဖူးတာသတိရမိတယ္။ ငါ့မွာကေလ..ေက်ာင္းမွာ
က်ေတာ့ ငါ့ကို ျမိဳ့ၾကီးသူမ်ားက ရြာသားဆိုျပီး အေလးမရွိ၊ ရြာျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ျမိဳ့ၾကီးမွာ ေက်ာင္းတတ္ေနတဲ့
ျမိဳ့သား လူလည္ တစ္ပိုင္းျဖစ္သြားျပီ ဆိုျပီး ရြာက ေကာင္မေလးေတြက စကားမေျပာရဲ ၊မယံုရဲ တဲ့။
ကြ်န္ေတာ္လည္း……။
တစ္ခါတုန္းက ဦးေလးေျပာဖူးတာ သတိရမိတယ္။ သူတို ့အရြယ္(၄၀ေက်ာ္ ၅၀ နားကပ္)လူပ်ဳိၾကီး ေတြ
တစ္ေန ့စုထုိင္ေနတုန္း…။ တစ္ေယာက္က ကေလးမေလး ခပ္လွလွတစ္ေယာက္ကို ေငရင္း…ေနသတဲ့။
က်န္တဲ့ လူေတြကိုလည္းေျပာရင္း…။ အဲ့ေတာ့က်န္တဲ့လူေတြက မင့္ႏွယ္ ကေလးေလးပါကြာ လို ့ေျပာေရာ။
အဲ့လူက ဘာျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ့ ကေလး ကေလးနဲ ့တစ္ေန ့က် မင့္လို ေယာက္်ား ရင့္မၾကီး အသဲ ကို
ထက္ျခမ္းခြဲ ၊မ်က္ရည္ ေတာက္ေတာက္ က်ေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အခုက်စဥ္းစားခန္း၀င္ ေနရပါျပီ။ ပိုးတံုးလံုးဘ၀တုန္း က အသဲယားစရာေပမယ့္လိပ္ျပာေလး ဘ၀ က် စြဲစရာ အေရာင္အဆင္းေတြနဲ ့ပါလား ဆိုတာကိုလည္း ဆင္ျခင္မိပါရဲ့။ ရြယ္တူေတြက အိမ္ေတာင္က် သားေတြ ၊ သမီးေတြေမြး။ တစ္ေန ့ကေတာင္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ က မင္း ငါ့ကို ကန္ေတာ့ေနရဦးမယ္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ နာမလည္ တဲ့ဟန္ ရွိေတာ့ သူက ေျပာတယ္။ ငါ့က သမီးရွင္ေလတဲ့။သူ ့သမီး က အခုမွ ၂-၃ ႏွစ္ထဲ။ငါ့့ကို အဲ့ေလာက္ေနမယ္ မ်ားထင္ေန လားလို ့ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျပာတာေပါ့။ ဆိုလိုတာက ေသဖို ့
နီးပါျပီလို ့ပါ။ က်န္တာေတြးမရွိ။ တကယ္ပါ။
သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဖတ္ျပီး ဆဲႏိုင္ၾကပါေစ။
Oct 6, 2008
ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ေတာ့ မဆိုင္ဘူးေနာ္
Posted by
Phoe Lynn
at
1:39 PM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment